بازی فضای مورد علاقه ای دارد، یکی از اولین مکان ها برای یادگیری واقعیت، قوانین و تخیل است. از طریق یک شی یا یک داستان تخیلی اجرا می شود، یک آرمان زیبایی شناختی و رفتاری دارد.
بازی با اسباب بازی کره زمین از این جهت مهم است که سوژه در آن تلاقی بین میل، تخیل خود و تخیل جمعی پیدا می کند. در بازی شما عضویت بازی می کنید. بازی تمرینی است که سوژه را آموزش می دهد.
رفلکس ها (پلی استیشن) و ماهیچه ها (فوتبال)، ذهن (شطرنج) را تمرین می دهد و تخیل را توسعه می دهد (بازی های نمادین). اما از طریق سناریوها، بازیکنان را به واقعیت هایی که به یاد می آورند عادت می دهد.
زمینه‌هایی که پیشنهاد می‌کند انسان را به دنیای رقابتی و تهاجمی عادت می‌کند، جایی که قانون قوی‌ترین‌ها حاکم است…
انبوه پیوسته و غیرقابل توقف اشیایی که مصرف‌گرایی در بازار می‌گذارد، به مثابه محلی برای ارضای میل (آخرین آرزو) ظاهر میشود، در مصرفی که پایانی ندارد و شهروند را تابع قوانین بازی مصرفی می‌کند. بدون پایان . یک اجبار واقعی…
شکل‌های جنینی فعالیت لودیک را می‌توان در رحم یک زن باردار مشاهده کرد. با یک سونوگرافی ساده حتی می توانید جنین را در حالی که انگشتانش را می مکد، با بند ناف بازی می کند یا سالتو می کند، مشاهده کنید.
پس از تولد، نوزاد به بازی ادامه می دهد زیرا با آن است که با انجام کارکردهای مختلف درباره دنیای اطراف می آموزد: ارضای کنجکاوی خود، آزمایش مهارت های حرکتی و شناختی.
در دوره اول زندگی، یعنی شکلی از «کارآموزی» فعال می شود که طی آن قوانین اساسی بقای خود را به دست می آورد: غذا خوردن در زمان های منظم، خوابیدن در هنگام تاریکی هوا، تحمل رنج غیبت یا جدا شدن لحظه ای از مادر
در بافت آموزشی فرهنگ یونانی، شهر اسپارت به آموزش استبدادی، مبتنی بر نظم سفت و سخت فداکاری، ریاضت زندگی نظامی، از طریق تربیت قهرمانانی سربازانی که تنها ارزش آنها خدمت به زندگی بود، رواج داد.
