با توجه به مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری های ایالات متحده و بسیاری از رهبران پزشکی و بهداشت عمومی، بسیار واضح است که سطح امنی از قرار گرفتن در معرض سرب وجود ندارد.
مصرف حتی سطوح پایین سرب از رنگ و آب آشامیدنی باعث بروز انواع مختلفی از مشکلات سلامتی از جمله کمبودهای فکری به ویژه در کودکان و همچنین مشکلات عصبی و تولید مثلی و افزایش خطر مرگ قلبی عروقی می شود.
با لوله پلی اتیلن دو جداره، موضوع آلودگی احتمالی آب آشامیدنی کمتر واضح است.
در اصول جایگزینی خط سرب گروه تحت رهبری NRDC، آیتم مسی نه پلاستیکی به تحقیقات اخیر اشاره می کند که نشان می دهد لوله های پلاستیکی می توانند به طور بالقوه آب آشامیدنی را از سه طریق آلوده کنند.
اولین مورد انتشار مواد شیمیایی در آب از مواد لوله است، فرآیندی به نام لیچینگ، که در چندین مطالعه مستند شده است.
مسیر دوم که نفوذ نام دارد شامل آلاینده هایی مانند بنزین است که می تواند از آب های زیرزمینی یا خاک از طریق دیواره های لوله های پلاستیکی نفوذ کند که در گزارش های آژانس حفاظت از محیط زیست و بنیاد تحقیقات آب (بنیاد تحقیقاتی Awwa سابق) به آن اشاره شده است.
در نهایت، لوله های پلاستیکی در معرض گرمای زیاد آتش سوزی در معرض خطر ذوب شدن و سایر آسیب های حرارتی قرار دارند.
