استفاده از بذرهای با کیفیت، عملکرد بذر می تواند به 800 کیلوگرم یا حتی 1.3 تن در هکتار با ارقام جدید برسد.با وجود محتوای پروتئین بالا، نیتروژن معدنی مورد نیاز برای رشد لوبیا چشم بلبلی کم است.
تناقض را می توان با ویژگی مشترک تعداد زیادی از حبوبات توضیح داد، که به لطف تعامل همزیستی با باکتری های خاک، به نام ریزوبیا، قادر به تثبیت نیتروژن اتمسفر موجود در هوا به وفور در هوا هستند.
تلقیح میکروارگانیسم‌های محرک رشد گیاه، مانند باکتری‌های تثبیت‌کننده نیتروژن (ریزوبیا) یا قارچ‌های اندومیکوریزا، همچنین یک اهرم بالقوه برای بهبود تولید لوبیا چشم بلبلی در خوزستان و حداقل تثبیت عملکرد دانه است.
این همزیستی تثبیت کننده نیتروژن به حبوبات مزیت آشکاری در خاک های فقیر می دهد و نشان دهنده اهرمی برای بهبود بهره وری محصولات مکمل مرتبط مانند ارزن، سورگوم یا ذرت است و به پایداری اکوسیستم های کشاورزی کمک می کند.
به منظور بهبود تولید در عین احترام به محیط زیست، می توان از انواع کودهای زیستی مانند کودهای آلی یا کمپوست (بقایای تجزیه شده، تثبیت شده و غنی شده با منشاء گیاهی و/یا حیوانی) استفاده کرد که معمولاً استفاده می شوند اما برای پوشش مناطق وسیع زراعی کافی نیستند.
استفاده از آنها با تلقیح، یک تکنیک ساده برای عرضه انبوه میکروارگانیسم‌های منتخب در زمان کاشت، در سنگال با توسعه واحدهای تولید قارچ‌های میکوریزا در مناطق روستایی در حال ساخت است.
در حال حاضر، در سنگال، موانع اصلی توسعه این محصول دسترسی به بذر با کیفیت، خاک ضعیف، آفات، فرآیندهای تبدیل و سازماندهی بخش است.
بنابراین برای رفع این موانع، حمایت از پرورش دهندگانی که در حال توسعه گونه های لوبیا چشم بلبلی هستند که در برابر خشکسالی و آفات اصلی محصولات مقاوم تر هستند، حمایت شود.
انتخاب گونه‌های مقاوم که امکان مبارزه پیشگیرانه با آفات را فراهم می‌کند، از اهمیت بیشتری برخوردار است زیرا درمان‌های درمانی توسط محصولات گیاهی که باعث افزایش مشکلات بهداشتی (خطر مسمومیت)، اقتصادی (هزینه‌های این محصولات) و زیست‌محیطی (کاهش خاک، آلودگی آب‌های زیرزمینی) میشود. ).
