علیرغم بسیاری از مواد مغذی موجود در ننمک صورتی عمده که برای سلامتی ضروری هستند (مانند کلسیم، آهن، منیزیم و پتاسیم)، مصرف بسیار زیاد نمک صورتی (بیش از 30 گرم در روز) قبل از اینکه از نظر بالینی قابل توجه باشد، مورد نیاز است.
کمک به دریافت مواد مغذی. نه تنها چنین مقداری در رژیم های معمول غیر واقعی است، بلکه در 30 گرم از توصیه های SDT و WHO برای سدیم 592 درصد فراتر می رود.
شواهد قوی وجود دارد که نشان می‌دهد رژیم غذایی سرشار از سدیم با فشار خون بالا، یک عامل خطر اصلی برای ایجاد و پیشرفت بیماری‌های قلبی عروقی و چندین بیماری دیگر از جمله سکته مغزی، بیماری کلیوی و سرطان معده مرتبط است.
مصرف سدیم در میان بزرگسالان استرالیایی بین 2400 تا 3600 میلی گرم در روز گزارش شده است. با این حال، احتمالاً میزان مصرف بیشتر است زیرا این مقدار از سدیمی که به طور طبیعی در غذاها وجود دارد یا در طول فرآیند تولید اضافه میشود به دست می‌آید و از نمک اضافه شده در سفره حذف میشود.
برای دستیابی به میزان مصرف سدیمی که از SDT تجاوز نمی کند، دستورالعمل های رژیم غذایی استرالیا توصیه می کند که در طول فرآیند آماده سازی غذا یا سر سفره، نمک اضافه نشود.
در این مطالعه، هر دو نمک صورتی و نمک خوراکی سفید به راحتی به SDT برای سدیم رسیدند، با وجود اینکه نمک صورتی مقدار کمی سدیم کمتری داشت.
تفاوت بین نمک صورتی و سفید برای مواد مغذی غیر سدیمی بود، اما سطح آن از نظر بالینی مرتبط نبود، به خصوص با توجه به مقدار بالای سدیمی که با این مواد مغذی مصرف میشود.
با توجه به اینکه در رژیم غذایی استرالیا جایی برای افزودن نمک صورتی یا سفید به پخت و پز یا وعده های غذایی وجود ندارد، در عوض مواد مغذی باید از غذاهای کم سدیم و پرمغذی مانند میوه ها، سبزیجات، گوشت های بدون چربی و جایگزین های آنها، حبوبات، دریافت شوند. آجیل، دانه ها، و غلات.
